Koesteren

In mijn mensgrote tas verzamelde ik verloren dingen. Die vieze of kapotte, achtergelaten spullen hebben iets verdrietigs. Omdat ze ooit van iemand waren. Iemand ervan heeft gehouden? Het heeft aangeraakt, het heeft gebruikt, het nuttig heeft gevonden, het heeft gekoesterd.

Bezoekers van deze pop-up installatie worden uitgenodigd om d.m.v. verschillende handelingen een band opbouwen met één van mijn gevonden dingen.

Ik denk dat spullen en mensen onafscheidelijk zijn. We sjouwen graag allerlei spullen met ons mee. The Carrier Bag Theory of Fiction van Ursula K. Le Guin is een pleidooi voor het verleggen van de focus op de masculine held, de jager, naar de verzamelaar, de drager van levensonderhoud. ‘Long-term run’ v.s. ‘short-term thrill’. Le Guin benoemt de draagtas dan ook tot noodzakelijke voorwaarde voor het menselijke bestaan. Lukt het om de dingen weer een plekje te geven in onze draagtas?

Een performatieve actie en interactieve installatie als onderdeel van mijn afstudeerwerk.

  • GEHOOR

  • TAST

  • ZICHT

  • DOEN

Concept en uitvoering: Pleun Verhees | Stem: Niamh Hermsen | Foto’s Draagtas: Jolanda van Galen en Merijn Sprakel | Foto’s Creative Playground: Annelies Verhelst | Foto’s TrioMundo: Anke Buurma Met dank aan: HKU Theater, The Creative Playground, Museum de Fundatie en TrioMundo Basisscholen en alle Koesteraars